Poczta aż miło

Na samym początku ulicy Andersa w Gliwicach (skrzyżowanie z Daszyńskiego i Kościuszki) jest taki mały lokalik, w którym były już: kwiaciarnia, sklep z artykułami biurowymi i drogeria. Żadne długo tam nie przetrwało i ostatnio było widać, że ktoś nowy będzie się tam wprowadzał.

Dzisiaj idąc rano do pracy zauważyłem, że nad drzwiami pojawiła się niebieska flaga Poczty Polskiej, a obok szyld „Antyki”. Poczta? Fajnie, przy da się po drodze z biura… ale gdzie tam jeszcze antyki zmieścili? Na drzwiach tabliczka informacyjna, że to rzeczywiście agencja Poczty Polskiej, a w środku było jakieś antyki widać… postanowiłem obadać to później.

Akurat znalazł się i pretekst, żeby jakiś list wysłać, to wychodząc z biura po drugie śniadanko, zajrzałem do tego sklepiku. Środek częściowo wytapetowany starymi gazetami. Obok drzwi stoi stara komoda z jakimiś duperelami (stare żelazko, krucyfiks, itp.) w rogu, pod oknem stary okrągły stolik i dwa krzesła/fotele też nie z naszych czasów. Po drugiej stronie duże, stare, solidne biurku, a za nim starszy wąsaty, łysawy pan w okularach i owinięty szalikiem. Na biurku laptop, górka listów, segregator ze znaczkami i tak dalej. Przede mną dwie osoby w kolejce, przy stoliku starsza pani nalepia znaczki na list.

Szybko przyszła moja kolej, chociaż pan jeszcze się trochę gubił w tych znaczkach itp. Narzekał też na „system, który jeszcze nie całkiem działa” i „tych informatyków, wie pan”… Jak na pierwszy dzień wszystko i tak działało nad wyraz sprawnie. No i ten klimat – fajnie jest. Mam nadzieję, że ta poczta-antykwariat przetrwa tu dużo dłużej niż poprzedni najemcy.

Otwarte do 17-tej, w przeciwieństwie do innej poczty, którą mam prawie po drodze, więc będę mógł swoje fakturki w drodze z pracy do domu wysyłać.

W ogóle ostatnio jestem zadowolony z Poczty… święta tuż-tuż, a przesyłki z dnia na dzień dochodzą. Gdy ostatnio musiałem szybko coś wysłać (nie mając nawet w co zapakować) bardzo miła pani na poczcie okazała się bardzo pomocna (przechowała paczkę zanim skoczyłem do papierniczego po materiały pakunkowe, pożyczyła nożyczki, nie proszona) – byłem pod wrażeniem, bo ludzi pełno, ona sama i z załatwiała wszystko bardzo sprawnie (chociaż swoje w kolejce odczekałem).