Pod koniec zeszłego tygodnia nie udało mi się zastać pani doktor C,
a nocny ból wciąż dokucza. W weekend postanowiłem, że dzisiaj idę do
jakiegokolwiek lekarza, niech wymyśli coś co mi ulży w nocy. Udało się
nawet zastać panią C. Opowiedziałem co i jak, nie bardzo jej się to spodobało
(że w nocy boli), w końcu zapisała mi niebieskie tabletki, które,
w przeciwieństwie do wcześniej branych, można brać i rano i wieczorem.
W pewnym momencie do gabinetu wpadła doktor B mówiąc do C, że ma ją osłuchać
i w ogóle muszą pogadać. Lepsze wrażenie zrobiłaby chyba tylko pielęgniarka
z nabitą strzykawką ;-).
C korzystając z okazji spytała B co tamta sądzi o moim przypadku. B najpierw
stwierdziła, że to na pewno łóżko. Wytłumaczyłem, że mam raczej twardy
materac, a i tak bym się już na podłogę przeniósł, gdyby nie strach, że
z podłogi to już zupełnie rano nie wstanę. W końcu obie uznały, że to typowa
rwa kulszowa (skoro jest lepiej, gdy leżę na plecach z ugiętymi nogami)
i dostałem skierowanie do neurologa. Na „jak najszybciej”. Wychodząc życzyłem
C szybkiego powrotu do zdrowia.
Skoro do neurologa mam się udać jak najszybciej, to postanowiłem zacząć od
najbliższego – w szpitalu kilkaset metrów od mojej przychodni. Szpital
pięknie odnowiony. W informacji przy głównym wejściu przemiła pani z uśmiechem
na ustach skierowała mnie do przyszpitalnej poradni (prosto, wyjść przez izbę
przyjęć, w lewo przez podwórko i potem w lewo, wejściem numer cztery)…
No, Europa!
myślę sobie.
W recepcji w poradni smętna paniena, spytana o wizytę u neurologa,
podniosła wzrok znad piłowanych właśnie paznokci i spytała, czy jestem
zarejestrowany. Mówię że nie, w końcu chcę się zarejestrować. No to w tym
. No to miejscami chyba
roku już nie przyjmujemy. Rejestracja od stycznia.
wciąż PRL (a może już IV RP?).
Jak potrzebowałem do chirurga (trzy razy) to też mnie straszono
kilkutygodniowymi, co najmniej, kolejkami, a udawało mi się umówić z dnia na
dzień. Więc uznałem, że i tym razem lepiej trafię. Poszedłem tam, gdzie mam
mieć rehabilitację, pamiętałem, że tam też mają neurologa. No mają i mógłby
mnie przyjąć gdzieś w połowie listopada. Prawdopodobnie, bo akurat im komputer
nie działał, miałem zadzwonić później.
W pracy porozglądałem się za poradniami w Internecie. Ciężko było się
gdzieś dodzwonić, a ze znalezionych informacji wynikało, że w ramach NFZ, to
przed listopadem mogę się nie załapać. Zdecydowałem się pójść
prywatnie
. Wytypowana przychodnia miała nawet fajny interfejs do
rejestracji online (najwyraźniej przez nikogo nie obsługiwany — wciąż
oczekuję na potwierdzenie terminu) i paskudną stronę WWW (flash w którym
trudno się połapać i gdzie trudno znaleźć właściwy numer telefonu). W końcu
zjawiłem się i zarejestrowałem osobiście. Na jutro o 8:10. Prywatnie
to
się da…
U Jajcusia 
Jejku… w końcu. Dobrze zrobiłeś, pod koniec roku limity na Kasę Chorych wykorzystane i mało jaki specjalista przyjmuje normalnie.
PolubieniePolubienie
Myślę, że jakbym trochę poszukał, to znalazłbym z NFZ na, najpóźniej, przyszły tydzień… ale już mi się nie chce kombinować (bo nie łatwo się dodzwonić, czy chociażby właściwy numer znaleźć)… no i zależało mi na jak najszybciej, najlepiej jeszcze dzisiaj.
PolubieniePolubienie
Ja bym chyba nie dała rady tak długo się męczyć, przecież strasznie Cię to trzyma…. i tak jesteś wyjątkowo wytrzymały.
PolubieniePolubienie
Arietta: Albo wręcz przeciwnie… może ktoś inny by się w ogóle takim problemikiem nie przejmował, a ja tylko marudzę i zatruwam innym życie…
PolubieniePolubienie
Jak spać nie możesz? Ja bym po pierwszej nieprzespanej nocy, obolała poleciała gdzie się da.
PolubieniePolubienie
W Poznaniu nawet na „prywatnie” czekałam na gastrologa 6 tygodni…
PolubieniePolubienie
Może nie powiem nic nowego, ale od dość dawna chodzę prywatnie, wali mnie to po kieszeni dość mocno, ale efekty są po prostu rewelacyjne. Nagle okazało się, że są lekarze, którzy mają duże pojęcie o swojej pracy i zależy im na leczeniu pacjenta, a nie na odbębnieniu. W miejscach gdzie poprzednio narzekałem na po prostu wręcz tragiczną organizację, okazywało się że wszystko da się załatwić. Łącznie z wyciągnięciem z archiwum sprzed kilku miesięcy zdjęć rtg, co jeszcze niedawno było absolutnie niemożliwe 🙂
Dlatego jestem zwolennikiem mało popularnego pomysłu na prywatną służbę zdrowia i niższe składki, które byłyby przeznaczane tylko na sytuacje wyjątkowe.
Moim ulubionym przykładem jest kolega, który jest kapitanem floty cywilnej, jest zatrudniony za granicą, więc nie przysługuje mu opieka zdrowotna. W związku z tym ma wykupiony specjalny pakiet, za który płaci równowartość około 300 zł miesięcznie. Miał w tamtym roku wypadek, w którym miał uszkodzony obojczyk. Trafił do szpitala. Leżał na sali, gdzie ludzie już czekali tygodniami na operacje. On natomiast był operowany następnego dnia po przyjęciu, tylko dlatego że za wszystko płacił gotówką (za co zwracała mu ubezpieczalnia na podstawie faktur). Cały pobyt w szpitalu trwał 5 dni i kosztował około 4000 zł, ale był obsłużony po europejsku 🙂
PolubieniePolubienie
no i rewelacja z tym „na jutro”, a że za kasę? coś mi się zdaje, że ta prywatyzacja służby zdrowia nie jest takim najgłupszym pomysłem…
PolubieniePolubienie
Ale ja się spotkałem i z przypadkami całkiem dobrze działającej publicznej służby zdrowia i nie najlepszymi prywatnymi praktykami. Czasami jestem nawet pod wrażeniem jak jestem obsłużony za tę niewielką składkę na NFZ (POZ, jedna operacja i dwa mniejsze zabiegi chirurgiczne, praktycznie bez kolejek)… Ale czasem… patrz wyżej.
Problem polskiej służby zdrowia jest nie tylko w tym, czy jest publiczna, czy prywatna. Jest sporo innych patologii, które trzeba najpierw rozwiązać. Jak po prostu oddamy takiego trupa w prywatne ręce (praktycznie „na złom”), nie gwarantując żadnych podstaw jej działania, to zostaniemy bez powszechnej służby zdrowia, przynajmniej na jakiś czas.
Też jestem za, co najmniej, urynkowieniem służby zdrowia (gdzie taki NFZ byłby jednym z wielu ubezpieczycieli, a każdy szpital, czy przychodnia świadczyły by usługi za konkretne pieniądze). Ale z sensem. IMHO kasy chorych były krokiem w dobrym kierunku, ale Łapiński potem wszystko rozpieprzył. No i trzeba zrobić porządek ze źle radzącymi sobie placówkami, a nie tylko dotować je i „regulować” rynek sztucznymi limitami.
PolubieniePolubienie
Zgadzam się, to nie forma własności tylko odgórne limity powodują zatory w służbie zdrowia. Ktoś sobie, w ciszy swojego gabinetu, zaplanował liczbę zabiegów, a społeczeństwo – „stachanowcy” – chorują ponad plan…
A z prywatyzacją służby zdrowia to jest problem skoro PO i PiS się sądzą o samo podejrzenie chęci prywatyzacji…
PolubieniePolubienie
Krystian: Problem w tym, że NFZ i budżetu państwa nie stać na leczenie każdego kto się zgłosi, szczególnie przy użyciu obecnej, niezbyt ekonomicznej infrastruktury. Stąd limity.
Prywatna służba zdrowia pod tym względem reguluje się sama — każdy, kto płaci, sam się stara, żeby niepotrzebnie z usług lekarza korzystać. Ale trudno mieć zawsze dość gotówki, na każdą ewentualność wymagającą pomocy lekarza (od kataru po poważną operację). Dlatego potrzebny jest sensowny i jak najpowszechniej dostępny system ubezpieczeń. A im bardziej „rynkowo” będzie on działał, tym mniej będzie potrzeba sztucznych limitów, aby go regulować.
Ale to wszystko razem jest bardzo skomplikowane (stąd marne efekty dotychczasowych prób), a wyborcy chcą prostych rozwiązań (stąd bezsensowne obietnice w spotach wyborczych)…
Oczywiście nie jestem ekonomistą, ani specjalistą służby zdrowia… więc mogłem coś zbytnio uprościć, albo przekombinować 🙂
PolubieniePolubienie