Zasmarkane Święta

Z okazji świąt w pracy miałem mieć wolne od piątku do poniedziałku
włącznie. Sporo czasu, między innymi na ruszenie swoich projektów do przodu.
Jednak już w piątek rano wstałem tak zasmarkany, że było wiadomo, że święta
przechoruję. W przychodni mieli wolne, a do przypadkowego lekarza się nie
wybierałem, więc zostały domowe metody: wapno, witamina C i leżenie w łóżku.
Właściwie nie w łóżku, ale na ganganie (dmuchanym materacu), a jak się gangan
spuścił, to na podłodze (no dobra, na karimatach i kocach).

Chorowanie chorowaniem, ale Wigilia wigilią — w piątkową uroczystą
kolację zjedliśmy u teściów. Jakoś to przetrzymałem. Następnego dnia
pojechaliśmy na obiad do mojej mamy. Ale już niedzielny obiad u ojca sobie
darowałem — dziewczyny pojechały same. Przez te trzy dni nie zrobiłem
właściwie nic konstruktywnego — wylegiwałem się licząc, że choroba sama
ustąpi (latem jeden dzień leżenia pomógł). Przez to szybko mi się jeden
prezent skończył — Na glinianych nogach Pratchetta przeczytałem w
półtora dnia.

Jak już mowa o prezentach, to dostałem jeden z nich wyjątkowo geekowy:
domenę jajcus.net. W piątek niewiele się nią nacieszyłem,
bo, poza chorobą, nie mogłem zmienić DNSów (błąd w systemie do obsługi
domenki). Niby domena działała, ale światu się nią jeszcze nie chwaliłem, bo
dowcipnisie wystawili tam słynne zdjęcie z kaczuszką. ;-) Wczoraj
błąd został usunięty i domenka działa jak należy, nawet mój nowy e-mail
działa.

Strony WWW jeszcze nie zrobiłem. Wcześniej powinienem zrobić tę co
obiecałem, czyli stronę dla PyXMPP. Dokumentację HTML mam już wygenerowaną,
automatykę do wspomagania tworzenia modelu UML też. Nawet już się zabrałem za
pisanie strony… ale nagle sobie przypomniałem jaki to ciężko chory jestem.
;-)

Wracając do tematu, to wczoraj byłem u lekarza. Okazało się, że to znowu
infekcja w zatokach. Dostałem L4 i końską dawkę antybiotyku. Wygląda na to, że
działa. Nawet nie przyjmuję do wiadomości, że mogłoby nie działać —
jutro chcę wreszcie móc zbliżyć się do żonki bez obawy że ją zarażę, bo tej
bezpiecznej odległości mam już dosyć. Było to jednak konieczne, bo
jakby żona i córka się pochorowały, to chyba byłby koniec świata.